فارسی آباده‌ای گویش رایجِ آباده، شمالی‌ترین شهرستان استان فارس، است. این گویش همانند بسیاری از دیگر گویش‌ها و زبان‌های ایرانی در آستانۀ زوال و فراموشی قرار دارد. کتابی که در دست دارید حاصل پژوهشی میدانی و کتابخانه‌ای است که با استفاده از روش‌ها و رویکردهای زبان‌شناسی هم‌زمانی انجام پذیرفته و تلاشی است برای ثبت و نگهداری واژه‌ها و اصطلاحات گویش اصیل شهر آباده. کتاب شامل چهار فصل است: در دو فصل آغازین بر اساس نظریۀ واج‌شناسی زایشی اشتقاقی، نظام واجی گویش آباده‌ای توصیف و فرایندهای واجی آن در مقایسه با فارسی معیار (تهرانی معاصر) بررسی، تحلیل و قاعده‌نویسی شده‌است. در فصل سوم از ویژگی‌های صرفی و نحوی گویش آباده‌ای سخن رفته‌است. فصل چهارم کتاب نیز حاوی واژه‌نامۀ دوسویه (فارسی معیار به آباده‌ای و آباده‌ای به فارسی معیار) است. این واژه‌نامه شامل آن دسته از واحدهای واژگانی فارسی آباده‌ای است که یا در فارسی معیار کاربرد ندارند یا با فارسی معیار بازنماییِ واجی مشترکی دارند، اما بازنماییِ آوایی آن‌ها با این گونۀ زبانی متفاوت است. در این اثر برای رعایت اصول علمی و ضبط صحیح و دقیق شیوۀ تلفظ، تمامی واحدهای زبانی فارسی آباده‌ای با بهره‌گیری از الفبای آوایی آمریکای شمالی آوانویسی شده‌است.
